یک هاب وظیفه‌ی اتصال چند رایانه را در شبکه‌ی محلی یا (LAN) دارد. تمام اطلاعاتی که به هاب ارسال می‌شوند، در بین تمام پورت‌ها و تمام دستگاه‌های متصل در شبکه به اشتراک گذاشته می‌شوند.
هاب‌ها نمی‌توانند رایانه‌های متفاوت را شناسایی کنند، از همین رو است که اطلاعات را از یک پورت دریافت کرده و به تمام پورت‌های دیگر ارسال می‌کنند و برایشان فرقی ندارد که این اطلاعات در واقع برای کدام رایانه ارسال شده است.
با توجه به این مساله، حتی اگر بخواهید یک سری اطلاعات را به تنها یک رایانه‌ی دیگر ارسال کنید و پنج رایانه در شبکه‌ی خود داشته باشید، چهار رایانه به صورت اضافی این اطلاعات را دریافت خواهند کرد.
کاربرد هاب چیست؟
این دستگاه در بیشتر شرایط کاربردی ندارد، زیرا از آنجا که تمام داده‌ها به تمام دستگاه‌ها ارسال می‌شود، نه تنها مسائل امنیتی زیادی به وجود می‌آورد، بلکه پهنای باند شما را نیز اشغال می‌کند.
فرض کنید که می‌خواهید یک سند را برای مدیر خود چاپ کنید، ولی به جای آن اشتباهی یک نسخه از آن را برای تمام کارمندان شرکت چاپ کرده‌اید. استفاده از هاب نیز چنین حالتی را ایجاد می‌کند.
با این که این دستگاه مشکلات امنیتی زیادی دارد، ولی اگر بخواهید مدیریت کاملی بر روی شبکه داشته باشید و بدانید چه شخصی بیشترین استفاده را از حجم اینترنت شما دارد، هاب می‌تواند یک گزینه‌ی بسیار مناسب باشد.
از آنجایی که هاب‌ها با سوئیچ‌ها جایگزین شده‌اند، معمولا دیگر هاب به معنای «هاب» در جایی پیدا نمی‌شود و بیشتر آن‌ها با دستگاه‌های دیگری ترکیب شده‌اند.
2. سوئیچ
یک سوئیچ وظیفه‌ی اتصال چندین رایانه در شبکه‌ی محلی را بر عهده دارد. پس از ارسال اطلاعات از طریق سوئیچ، یک جدول در آن به نام «Switch table» ایجاد می‌شود تا با استفاده از آن هر رایانه که به هر پورت متصل است را از طریق مک آدرس آن علامت گذاری کند.
با استفاده از این سیستم، سوئیچ‌ها قادر هستند تا پس از عبور اولین داده از هر پورت، مک آدرس رایانه را شناسایی کرده و با علامت زدن آن‌ها، رایانه‌ها را از یکدیگر تشخیص دهند.
کاربرد سوئیچ چیست؟
کار سوئیچ ایجاد یک شبکه‌ی محلی است. در گذشته هاب‌ها به دلیل ارزان بودن برای این کار پیشنهاد می‌شدند، ولی سوئیچ‌ها از جهات مختلفی از هاب‌ها برتر هستند. برای مثال سوئیچ‌ها ترافیک شبکه را کاهش داده، پهنای باند کمتری اشغال کرده و داده‌ها را نیز تنها به مقصد مورد نظر ارسال می‌کنند.
برای مثال فرض کنید رایانه‌ی A می‌خواهد دادههایی را به رایانه‌ی C ارسال کند. سوئیچ متوجه می‌شود که رایانه‌ی A در پورت یک قرار دارد و رایانه‌ی C نیز به پورت چهار وصل است. با دانستن این مساله، سوئیچ قادر خواهد بود تا داده‌ها را به طور مستقیم بین آن‌ها جابه‌جا کند و دادههایی که از پورت یک وارد می‌شوند را به پورت چهار بفرستد. با انجام این کار، مصرف پهنای باند شبکه نسبت به هاب بسیار کاهش پیدا می‌کند.
با استفاده از سوئیچ حتی قادر به افزایش تعداد پورت‌های پشتیبانی شده در روتر خود نیز هستید. به این صورت که میتوانید یکی از پورت‌های روتر خود را به پورت اترنت (Ethernet) روتر خود متصل نموده و رایانه‌های خود را به سوئیچ وصل کنید. برای مثال با استفاده از یک سوئیچ پنج‌تایی و اتصال آن به یک روتر چهار پورته، میتوانید هشت رایانه را به روتر خود متصل کنید.
سوئیچ‌ها در دو دسته‌ی مدیریت شده و مدیریت نشده عرضه می‌شوند. سوئیچ‌های مدیریت نشده مرسوم‌تر بوده و به شما این اجازه را می‌دهند که بدون نیاز به هیچ تنظیماتی آن‌ها را متصل کرده و استفاده کنید. سوئیچ‌های مدیریت شده به شما امکان مدیریت ترافیک و اولویت بندی آن را می‌دهند.
چه تفاوتی بین سویچ و هاب وجود دارد؟
با وجودی که از هر دو دستگاه سویچ و هاب میتوان برای اتصال قطعات شبکه به یک دیگر استفاده کرد، اما تفاوتهای عمدهای بین این دو وجود دارد. یک هاب دستگاه سادهای است که تمام ترافیک ورودی به خود را به تمام پورتهایش ارسال می‌کند. این می‌تواند باعث جریان مقدار زیادی ترافیک غیرضروری به شبکه و در نتیجه باعث تصادم شود. از طرف دیگر سویچها اطلاعاتی در مورد دستگاه‌های متصل به خود جمع آوری کرده و ترافیک ورودی را تنها از طریق پورت(های) مرتبط هدایت می‌کند. این قابلیت همچنین این امکان را نیز فراهم می‌کند تا تبادلات انجام گرفته از طریق این سویچ را مدیریت کرد. در نتیجه، هاب‌ها برای شبکههای کوچک مناسب هستند و سویچها برای شبکههای بزرگ با حجم زیادی از ترافیک تبادل شده کاربرد دارند.
